20 Şubat 2013 Çarşamba

Rüzgar dağıtsın istedin saçlarını
Saçların uzamadı.
Sarılmak istedin sevdiklerine
Kolların kavuşmadı.
Dünya işlerin bitsin diye çırpındın durdun
Dünyanın işleri bitmek bilmedi.
Seni anlamadı kimse, kimse dinlemedi
Sen, sen var ya
İnadına direndin
Yaşamak neyse onu istedin
Her gün yeniden tarif ettin
Ama
Yaşamayı beceremedin.
Hayatta hiçbir şeyi
Değerli bulmaz iken
Herşeye değer katan
Seni değerli kılan
Sevdiğin değil midir?

Herşeyin hiçbirşeyden 
İbaret olduğunu
Anladığın zaman da
Gözünün tek gördüğü 
Azrail değil midir?
Bebek olmak güzel
Bebek kalmak bir yere kadar.
Çocuk olmak güzel
Çocuk kalmak ölene kadar...
Ruhunun penceresi gözlerinden
İçeri bir kez olsun girebilsem
Dolansam karanlık odalarında
Gönlünün tahtına oturabilsem...

Yalnız olmak boş dünyada
Kayıp değildir aslında
Kalabalık çığlıklarda
Yalnızlık saadet bana.
Bir bekleyiş değilsin sen,
Beklenilen hiç değil.
Hiç kaybolmamış, aranmamış
Ve hiç bulunmamışsın.
Sen gizli bahçem, 
Hep var olansın.
Her anımsın
Bir yanım, yarım değil
Sen benim tamamımsın.
Ey sen olan,
Ben yok olursam  kaybolma emi,
Bekleyişlerin; beklenenlerin, bekleyenlerin 
En güzeli,
Unutma, unutma beni...
İşte o zaman kaybetmiş sayılmam seni....

Olmayasın fikr-i sabit
Olmayasın fikr-i zabit
Heleki paylaşasın fikrin
Olursun fikr-i abid.
Kaybettiğin zamanlar 
Bir tek sana mı zarar
Bugün ağlıyorsam ben
Dünlerin günahı var.